Skiduim

Bij een skiduim is er een letsel opgetreden aan een bandje (collateraal band) dat aan de pinkzijde van het eerste duimgewricht loopt. Deze band is belangrijk voor de stabiliteit van de duim. Een skiduim wordt opgelopen door ergens met de duim achter te blijven haken (zoals het bandje van de skistok), of door op de duim te vallen en daarmee de collateraal band te scheuren.

Een chronische skiduim kan ook optreden bij reumatische aandoeningen of bij herhaald letsel aan de collateraal band.

Klachten

Bij een acute skiduim is er pijn, zwelling en soms een bloeduitstorting zichtbaar. Bij een chronische skiduim is er vooral pijn en vaak zwelling aanwezig. Het gewricht is instabiel. De pijn wordt uitgelokt door grijpen. Vaak wordt krachtsverlies gevoeld.

Stellen van de diagnose

Het klachtenpatroon wordt uitgevraagd en er wordt lichamelijk onderzoek verricht. Om het bandje beter te beoordelen kan een echo worden gemaakt. Meestal wordt ook een röntgenfoto gemaakt om de toestand van het gewricht te beoordelen, of om te kijken of er een stukje bot is mee afgescheurd.

Behandeling

Wanneer de band is ingescheurd maar niet is afgescheurd (partieel letsel), dan wordt een gipsspalk of brace gegeven gedurende 4 weken. Hierna wordt de stabiliteit getest en als deze goed is, dan wordt u verwezen naar de handtherapeut om de conditie van de duim weer op te bouwen.

Wanneer de band volledig is afgescheurd of in chronische gevallen met instabiliteit, dan is meestal een operatie noodzakelijk.

Operatie

Bij de operatie wordt de collateraal band gerepareerd door deze weer vast te zetten op de plek waar de band was afgescheurd. Indien het bandje niet meer van goede kwaliteit is (bijvoorbeeld bij een chronische skiduim), dan kan deze nagemaakt worden met een lichaamseigen pees om te zorgen dat het gewricht weer stabiel wordt.

De operatie vindt plaats in dagbehandeling met verdoving van de gehele arm, of onder algehele narcose.